کتاب تاریخ اندیشه و عمل تربیتی در اسلام و ایران از عباس رهبری و جمشید منتشلو در انتشارات دانش بنیان مهر این کتاب را منتشر کرده است.
دربارهٔ کتاب تاریخ اندیشه و عمل تربیتی در اسلام و ایران
آموزشوپرورش یکی از ارکان مهم هر کشوری است که غفلت از آن فرهنگ و تمدن کشور را نابود می‌کند. در ایران پیش از اسلام و پس از اسلام به آموزشوپرورش اهمیت بسیاری داده می‌شد. سعی ایرانیان همیشه بر آن بود که همهٔ کودکان وارد سیستم آموزشی شوند و تمام مراحل آموزشوپرورش را بگذرانند. بعد از اسلام، آموزشوپرورش کوشش می‌کرد تا دو هدف اصلی دینی و دنیوی را در کنار یکدیگر پیش ببرد. هدف‌های دینی، شامل مطالعهٔ قرآن به عنوان اساس معرفت و مطالعهٔ اصول اخلاقی، روحانی و دینی و هدف‌های علمی آموزشوپرورش، ارتقای مهارت‌ها و دانش آن زمان بود.
مسلمانان، میراث دانش یونانی بیزانسی را که از طریق علم و دانش خاور نزدیک حفظ شده و با عناصر اندیشهٔ هندی و ایرانی درآمیخته بود، گرفتند و به آن غنا بخشیدند.
این کتاب که بر اساس سرفصل وزارت علوم تحقیقات و فناوری در شش فصل تدوین شده است، آموزشوپرورش قبل از اسلام را توضیح داده و در فصل آخر وضعیت آموزشوپرورش عصر حاضر را تشریح کرده است.
کتاب‌های زیادی دربارهٔ آموزشوپرورش به رشتهٔ تحریر درآمده است و هر کتاب یک موضوع خاص را مورد توجه قرار داده است، بنابراین برای دانشجو تهیه همه این کتاب‌ها و مطالعهٔ آنان مقدور نیست و بیشتر اساتید به دانشجویان جزوه می‌دهند.
مؤلفان کتاب حاضر با گردآوری مطالب کتاب‌های موجود بر اساس سرفصل‌های مصوب، کار دانشجویان را راحت کرده‌اند. در تمامی موارد هم به کتاب اصلی ارجاع داده شده تا رسم امانت‌داری به جا آورده شود.
کتاب تاریخ اندیشه و عمل تربیتی در اسلام و ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
متولیان امر آموزشوپرورش، پژوهشگران علوم تربیتی و معلمان و مربیان مخاطبان این کتابند.
بخشی از کتاب تاریخ اندیشه و عمل تربیتی در اسلام و ایران
«شاید اولین چیزی که از انتقال اندیشه و افکار انسان‌ها سخن به میان می‌آید شیوه و روش آن باشد. زبان جز اصلی‌ترین و واضح‌ترین وسیله تبادل اطلاعات و اندیشه‌ها بوده است که با تاریخ بشر عجین شده، اما ذخیره اطلاعات نیاز به وسیله‌ای غیر از زبان بوده است که هم ماندگاری داشته باشد و هم انتقال را آسان کند تا انسان‌ها در زندگی اجتماعی خود تجربه و اطلاعات خود را منتقل کنند. د‌ه‌ها هزار سال است که طرح گونه‌ها، علامت‌ها و اشکال به عنوان وسیله‌ای برای ارتباط پیام‌های ساده بین انسان‌ها به کار می‌رود. تاریخچه خط و الفبا فرایندی طولانی دارد و این فرایند به کندی و با پیچیدگی پیش رفته است. همانطور که اشاره شد زبان از زمان پیدایش بشر جز وسیله انتقال اندیشه‌ها بوده است اما قطعاً خط نیز به‌عنوان یک وسیله ارتباطی از اوایل پیدایش بشر به وجود آمده است. انسان‌های اولیه با رسم و کشیدن شکل و علامت درصدد رساندن پیام خود بوده‌اند، به همین دلیل در ابتدا انسان‌ها برای تبادل افکار و اندیشه‌ها از تصاویر برای افاده معنی استفاده می‌کردند و سپس به مرور زمان تکامل یافت و به شکل مدرن‌تری درآمد که خط میخی یکی از آنهاست؛ با اختراع نوشتن بود که بشر به کمک آن توانست تاریخ به یادگار بگذارد و دانسته‌های خود را محفوظ نگاه دارد و پیشرفت کند.»